Innerlijke fitnesstraining:
Als je eerlijk bij jezelf te rade gaat zul je soms kunnen voelen dat je je diep van binnen gevangen voelt in onvermogen. Daar binnenin zit iets te knagen…dat aandacht vraagt. Soms meer, soms minder afhankelijk van hoe je leven vorm krijgt.
Als jong kind ervoer ik dit onvermogen. Voelde me onbegrepen in deze wereld en kon er alleen instinctief en emotioneel uitdrukking aan geven. Ik had een andere wereld “verwacht” en verlangde terug naar de Licht-wereld waar ik vandaan kwam. Een diep gevoeld heimwee naar Thuis. Juist dit diepgevoelde heimwee was een kompas dat me steeds weer terugzette in de beleving van dit leven. Ik herinnerde me al vroeg dat het mijn eigen keuze was geweest en schreef er een verhaal over wat ik de Lichtdragers-reis noemde. Dat verhaal deelde ik later met mijn familie en mijn levenspartner.
Mij gaf het inzicht in ontwikkelingsprocessen. Eerst op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Later ook op gebied van inter-persoonlijke processen via de relaties met mijn lief en de twee kinderen die bij ons geboren werden. Zij hadden ook ieder een eigen persoonlijkheid en een eigen levensroute. Als gezin gingen we een deel van die ontwikkelroute gezamenlijk. Steeds weer voerden de gesprekken terug naar kernwaardes zoals vertrouwen in elkaars mogelijkheden en eigen verantwoordelijkheid. Nog steeds voel ik intense dankbaarheid voor de toewijding om het beste in elkaar omhoog te halen.
Inzichten die ik graag wil delen zodat anderen er wellicht iets in kunnen herkennen:
In het begin heb je de neiging om uit de situatie te ontsnappen. Je zoekt je toevlucht tot vluchtwegen zodat je jezelf niet hoeft te confronteren met nare gevoelens van ongenoegen. Je legt het buiten jezelf neer en projecteert je ongenoegen op anderen. Je verdooft jezelf met allerlei acties zodat je de innerlijk knagende onrust niet hoeft te voelen.
Er zijn verschillende vluchtroutes mogelijk.
Je hebt nauwelijks tijd om aan jezelf toe te komen, altijd is er wel weer iets wat je aandacht vraagt, wat je wilt hebben of wilt maken. Je bent nooit klaar en in je hoofd lijkt alles even prachtig te worden. Je gelooft het bijna, totdat het reële leven je weer tot de orde roept.. In feite bedrieg je jezelf. Je stoort je daarom ook vaak aan mensen die halve waarheden vertellen, die stiekem doen, of die alleen maar met zichzelf bezig zijn. Zij spiegelen je de onveranderlijkheid van deze illusie. In feite verandert er geen zier in je geest en in je hart. In feite ontvlucht en verdoezel je je innerlijke wanorde en maakt je afhankelijk van het bezig zijn.
Ad.1.
Verdoven en verstrooien.
De “ach… of nee…laat maar….” houding.
Met deze houding houd je de ander buiten houden(afweren) en kun je essentiële zaken jarenlang op z’n beloop laten. Consequentie van deze houding is wel dat je pijn, verdriet en ongenoegen de kop in moet drukken. Je verdooft jezelf. Een andere manier is om je naar andere werelden te verplaatsen door middel van televisie kijken, tijdschriften lezen, winkelen, drugs gebruiken, frutseltjes kopen, chatten, waarmee je een schijngevoel van contact creëert en fysieke ontmoetingen en sociale contact uit de weg gaat.
Er treedt gewenning op en je verliest je levenslust. Er zal steeds meer en heftiger verdoofd moeten worden ten gevolge van de gewenning. Door jezelf zo te verdoven en te onderdrukken wordt je steeds vermoeider en gedeprimeerd.
Ad 3.
Fysieke klachten:
Nu kan het zo zijn dat je jezelf met succes verdooft en dat je werkelijk niet meer beseft dat je je in je hart niet meer prettig en gelukkig voelt…. En dat vervolgens je lichaam tekenen van verdriet gaat vertonen. De psychosomatische klachten duiken op…
Je maakt jezelf onmachtig door spanningen en innerlijke onvrede te somatiseren (= in fysieke klachten te uiten). Het komt door mijn hoofdpijn dat….. het komt door mijn menstruatie dat…. Het komt door mijn baan en de verantwoordelijkheden die daarbij horen dat….Ik voel me zo moe en daarom….
Je maakt ziekten van je innerlijke spanningen en voelt je vervolgens de dupe van je ziekte. Ook maak je je omgeving de dupe daarvan. Je wordt/bent slachtoffer van je omstandigheden…
Bij vragen naar je welzijn of andere vragen zeg je: laat me maar even…. ik kan nueven niet praten want…. Of ik heb nu last van ….of straks als alles weer beter is dan…..
Drukke bezigheden, beslommeringen waarbij je iedereen de schuld geeft vanuit een gevoel van gemis:
Als….. dan…
Als we nu maar meer geld hadden dan….
Als mijn baan nu maar niet zo zwaar was dan…
Als mijn ouders nu maar eens …. dan…
Als ik meer vrije tijd had om dan….
Als ik weer fit ben dan….
Als……
Een belangrijk voordeel van het vluchten in al deze zaken of b.v. in een hobby, of in werk, kan zijn dat je op die manier je wezenlijke aandacht nog ergens op richt…
Je houdt echt van je werk of van je hobby of van je bezigheden. En tegelijkertijd houden ze je af van verdieping, van wezenlijk contact met jezelf en van sociale contacten b.v. met je partner, je familie, je kinderen, je vrienden… Je hebt immers geen tijd meer daarvoor want…
Hoe het ook gaat en wat je ook wel of niet krijgt, wanneer je NIET in contact bent met je eigen hart zul je je niet gelukkig voelen.
Wie zich van binnen leeg voelt, of onvrede heeft, heeft iets anders nodig om te beseffen dat dit in feite in stand gehouden wordt met alle hierboven beschreven invullingen.
Hoe dit dan te veranderen?
Wanneer je je innerlijke boosheid/woede als “dwarsligger” gebruikt omdat zaken niet gaan zoals jij dat zou willen, of zou willen controleren, dan bevries je als het ware jezelf en de situatie.
Dat is jouw vorm van controle en overheersing. Je trots weigert om zijn nek te buigen, of door de knieën te gaan….. je weigert dus om te voelen wat er op dat moment gebeurt en dat ook uit te spreken.
Deze rigiditeit wil “voet bij stuk houden” meer dan de consequenties van die vorm van standvastigheid onder ogen te zien.
Dichtklappen en pantseren zijn twee manieren van bevriezen.
Ook wel genoemd jezelf opsluiten en de ander op afstand houden.
De woede en verdriet stroom is nu opgesloten van binnen. Het kan er niet uit en veroorzaakt nog meer innerlijke onvrede en onrust. Je voelt je afgewezen, aangevallen etc. Er valt geen woord meer te wisselen met iemand die is dichtgeklapt. Een kenmerkende zin is dan: ik wéét het wel…. láát mij nou maar…laat me met rust… of laat me alleen… Ik kan het nu niet meer verdragen…
Iemand die dichtklapt slaat als het ware innerlijk op “tilt”.
Niets werkt meer. Eigenlijk ben je dan op een bepaalde manier “verdwenen”!
Soms zijn er tranen te zien…
Op de vraag wat er gebeurt is dat dit verdiet een uitweg zoekt zal het antwoord zijn: dat wéét ik niet… láát mij nou maar…
Iemand die op deze wijze gepantserd is heeft zijn gevoel opgesloten en gebruikt zijn energie vooral om mensen, die deze diepere lagen willen aanraken, van zich af te houden.
Een strijd met een gepantserd iemand is riskant omdat zo’n persoon in alle opgekropte woede op enig moment door het lint kan gaan…, meedogenloos kan uitvallen.
Láát mij nou, ik wéét wel dat ik niet deug, of dat ik het niet goed doe…
Vaak wordt hier ook de strijd-truc gebruikt: kijk naar jezelf, wat deed jij toen ik.….
Een gepantserd iemand is niet bezig met winnen van een strijd.
Hij/zij is vooral bezig met anderen van zich af te houden, en dus ook zo gevoelscontact te vermijden. Een gepantserd iemand gebruikt al zijn energie om onbereikbaar en onaantastbaar te blijven op die laag. Vaak zijn het mensen die prima kunnen converseren over ditjes en datjes, over alledaagse dingen. Die ook heerlijk kunnen fantaseren over van alles en nog wat….
Maar het is lastig om werkelijk en wezenlijk contact te maken met zo iemand.
Let wel: een gepantserd iemand is niet elk uur van de dag gepantserd.
Hij/zij schiet in het harnas op het moment dat hij/zij zich bedreigd of aangevallen voelt.
Het proces van dichtklappen verloopt in de meeste gevallen onbewust. De dichtgeklapte persoon heeft vaak zelf niet in de gaten dat hij/zij meedogenloos en trots( arrogant) is en zo onbereikbaar en ver weg is.
Soms vind iemand zichzelf namelijk heel bereikbaar en toegankelijk omdat hij/zij toch precies zegt waar het op staat? Het besef in de eigen illusie te leven is niet aanwezig.
Zeggen wat je voelt, ook als het lastig is, of bozig of anderszins emotioneel, is van belang, náást het kunnen en willen luisteren /horen van de reactie van de gesprekspartner in deze, en daar ook aandacht aan willen geven.
Een gepantserd iemand heeft de reacties van de buitenwereld nodig om het pantser te kunnen leren herkennen en – indien gewenst – te doorbreken. Dat betekent dus ook dat een situatie, of iemand, zo’n persoon “aanraakt” op deze laag van isolement. De zo omhoog borrelende onrust, woede, of verdriet, zijn signalen dat er in de diepte iets in beweging is gekomen. Wanneer je deze emoties kan uiten ( loslaten) in een vertrouwde omgeving (zonder je te hoeven verdedigen) kan de levenslust en de levenskracht, die eronder zit, voelbaar en zichtbaar worden.
Het is een ontwikkelingstraject wat vooral verbonden is met oefenen in “doen” …. en dan voelen….. en dan doen….. en dan bijstellen….en dan voelen….
Als een soort van fitness training!
Belangrijke kiesmomenten:
Belangrijke keuzemomenten kun je herkennen op verschillende manieren. Ze zijn onderdeel van een ontwikkelingstraject.
Reflectie.
Door te reflecteren op belangrijke beslissingen die je leven ingrijpend veranderd hebben,
kijk je als het ware opnieuw, en nu vanuit je huidige wijsheid, naar datgene wat de beweegredenen ( motivatie) van die beslissing toen was, en wat dit uiteindelijk in je leven teweeg gebracht heeft.
Zo kun je zicht krijgen op, en contact maken met, de – toen onbewust bekwame – intentie achter deze beslissingen. Onbewust bekwaam zou je ook instinctief intuïtief kunnen noemen.
Zonder je precies bewust te zijn waarom, koos je bv in het verloop van je leven voor veiligheid. Veiligheid die je nodig had om je los te kunnen en durven maken van je ouders. Of je koos voor avontuur. Op reis gaan of veranderingen aanbrengen in je leven, zoals bv een verhuizing, omdat je je los wilde maken van de verstarringen en geconditioneerde wijze van leven van je ouders. Of je koos voor een baan, trouwen of samenwonen, omdat….
Deze onbewust bekwame beslissingen hebben je allerlei ervaringen opgeleverd. Wanneer je nu een grotere context, een dieperliggende visie of intentie wilt ontdekken hierin
kun je, door reflectie, in het heden de rode draad ontdekken en je zo bewust te worden van de richting waarin jouw ziel je – destijds onbewust bekwaam – aanstuurde.
Wanneer je daar dan zicht op krijgt vanuit het heden kun je die belangrijke kiesmomenten bewust herwaarderen en zo in het Heden brengen.
Automatisme:
Je blijft zitten waar je zit, herhaalt wat je al kent en weet en krijgt steeds meer onvrede
Met je leven en met de wereld. Je repeteert.
Door te reflecteren hierop en te durven voelen welke emoties en onrust zich kenbaar maken in je huidige leven, kun je je bewust worden van zo’n oud en repeterend mechanisme waarop je je keuzes baseert.
Heb je ooit als kind bij nare ervaringen – onbewust – besloten dat de wereld niet veilig is, of dat mensen niet te vertrouwen zijn, dan durf je bv niet makkelijk risico’s te nemen.
Uit bescherming heb je je hart afgesloten en je durft niet te voelen wat er allemaal omhoog zou kunnen komen als…
Je verlangt naar avontuur, maar durft het niet te concretiseren. De innerlijke verschuiving die een verhuizing naar een andere stad of een ander land, of het verbreken van of aangaan van een partnerschap, een andere baan, met zich mee zou brengen, durf je niet te ervaren.
Wanneer zo’n overtuigingsstructuur zichtbaar en herkenbaar wordt, kun je bewust beslissen om je aandacht te verschuiven, je focus te verleggen.
Zelfbesef en Zelfwaardering.
Je besef dat er meer is dan je dagelijkse leven en meedrijven op de waan van de dag.
Je staat stil bij je Zelf, met behulp van reflectie, en gaat zo herwaarderen.
Je neemt vanuit dat inzicht en die herkenning NU zelfbewust de verantwoording en herschikt zo je eerdere ervaringen. Je wordt bewust bekwaam en geeft op deze wijze de innerlijke (onbewust bekwame) aansturing erkenning en waardering! Je waardeert je innerlijke waarden en de daaruit voorvloeiende bewegingen van jouw ziel.
Door deze aandacht en zelferkenning groeit je “kennis nemen van” en je “vertrouwen in” die innerlijke aansturing. Je durft bij volgende beslissing steeds bekwamer te luisteren naar deze signalen en ze intuïtief bewuster méé te laten kiezen, een stem te geven.
Je geeft waardering aan de wijsheid en het ruimere perspectief van je Zelf, ook al “begrijpt” je verstand de beweegredenen( motivatie) niet direct.
Praktische uitvoering:
Wanneer je dit verklankt…letterlijk bv door dagelijks je diepste verlangen en intentie
een paar momenten hardop te verklanken, groeit het gevoelscontact met deze trillingslaag, deze bewustzijnsfrequentie van Aanwezigheid, van je Zelf Zijn.
Er zijn ook andere expressiemogelijkheden die je kunnen ondersteunen in dit ontwikkelingsproces. B.v. Tekenen, kleuren, schilderen. Gedichten schrijven, muziek maken waarin je je ziel verklankt.
Het contact met deze bewustzijnslaag, de individuele authentieke zielskracht, wordt op eenvoudige en krachtige wijze, gevoed en gestimuleerd met behulp van licht, kleur en klank.
Zelfbewustzijn:
Vanuit bovenbeschreven proces groeit je contact met het grotere Zelf-bewustzijn.
Je beseft, waardeert en bent je bewust van een grotere context waarvan je persoonlijke verstand een klein onderdeel uitmaakt.
Jouw beseft en waardeert dat jouw eigen bewuste keuzes een bijdrage geven aan het verdere verloop van je leven. Je laat het “slachtoffer zijn van de omstandigheden”
Los. Je gaat je anders verhouden tot die omstandigheden. Beseft dat omstandigheden wel degelijk een grote invloed op ons hebben en onze ervaringen mede kleuren, maar dat het uiteindelijk erom gaat hoe wij ons individueel en Zelf-bewust verhouden ertoe.
Dit persoonlijk meesterschap is een belangrijke ontwikkelingsstap.
Gaandeweg deze route dis-identificeer je je dan van de rationele beweegredenen en de macht en controle van je verstand, en verbind je je meer en meer met de intuïtieve beweegredenen (intenties) van je Zelfbewustzijn: je blijft aanwezig in elk moment.
Je leert te durven kiezen vanuit je hart.