Lichtdragers-reis : opgroeien en opnieuw bewust geboren worden.
Naarmate het sterrenkindje groeide in haar aardse lichaam werd er van haar verwacht dat zij de aardse taal ging leren spreken. Ook werd verwacht dat zij zich ging verhouden tot de mensen en het leven om haar heen. Het spel en de interacties in haar aardse thuis met haar zus en haar drie broers ( er was een broertje bijgekomen intussen) was uitdagend. Hier was een veilige oefenplek om te leren hoe daarmee om te gaan. De krachtmetingen in het fysieke spel met haar broers wat vooral gericht was op winnen en verliezen, was leerzaam. Ze constateerde keer op keer dat ze het spel zelf interessanter en leerzamer vond dan winnen of verliezen. Dat vonden iedereen toch wel raar. Zo merkte ze keer op keer dat haar aanpak en haar kijk op de wereld niet gehoord en begrepen werd. Haar vertrekpunt was zo verschillend…
De mensentaal was ook héél anders. Grote groepen mensen dachten allemaal dezelfde gedachten. Zelf nadenken over wat ze dachten en of ze dat zelf ook zo voelden en begrepen was niet aan de orde. Het sterrekind begreep er niets van!
Ze probeerde haar eigen taal te spreken en te vertellen wat ze zag en voelde en waar ze vandaan kwam. Tevergeefs. Ze werd niet begrepen en kon zich (nog) niet anders verstaanbaar maken. Als ze de volwassenen om haar heen haar levensvragen voorlegde was het antwoord: Doe nou niet zo moeilijk. Je moet niet zo nadenken over alles, laat God maar voor jou denken….
Ze voelde zich steeds eenzamer en geïsoleerder. Het leek ook wel of haar licht-kern geen kracht had hier. Hoe ze ook dacht aan dit innerlijke lichtbolletje en aan het krachtige Licht van haar sterrenfamilie, het had geen inwerking op haar omgeving.
Zo vergat ze langzamerhand alles waar ze zich mee verbonden had vóór ze op reis ging….. Ze ging haar fysieke lichaam bewonen en vergat haar gemis aan innerlijke verbinding.
Op enig moment echter ging, zoals vóór haar vertrek afgesproken, het tijdslot van het kluisje in het Lichtbolletje, haar Sterrenkern. De kluisdeur opende zich moeiteloos en het licht van thuis straalde zachtjes naar buiten en verlichtte de nabije omgeving. Ook stroomde de beschikbare informatie en de blauwdruk, het reisplan, mee naar buiten…
Intussen had ons sterrenkindje zich zo aangepast, dat ze contact met de kern verloren was. Het enige wat ze zich gewaar werd was een zacht gevoelde trilling, een diep verlangen. Heimwee om terug te keren naar die wereld van Liefde en Licht, waar harmonie het fundament was.
Dit verlangen bracht spontaan een herinnering omhoog in haar bewustzijn. Ineens wist ze weer het doel van haar bestaan. Ze herinnerde zich de vrije keuze die ze had gemaakt om naar de Aarde te komen en ervaringen op te doen hier, in deze geïndividualiseerde levensvorm. Ze voelde opnieuw de weerstand en de verstarring die plaatsvond tijdens haar afdaling in de steeds zwaardere en dichtere trillingen van de Zwaartekracht. En ze besloot bewust en kordaat dat ze haar uitgeschreeuwde “Nee… ik wil niet “…. veranderde in een “Ja…. nu herinner ik me de intentie en het doel van mijn geboorte in een aards lichaam Já, ik ga ervoor “.
Zo werd ze opnieuw en nu Zelf-bewust geboren in haar fysieke lichaam en het aardse Leven, in het volle besef van de Lichtwereld waar ze vandaan kwam.
Hoewel ze nu een duidelijke beslissing had genomen en haar focus opnieuw ingesteld had, viel de uitvoering ervan nog helemaal niet mee! In haar ont-moetingen met anderen ervoer ze steeds opnieuw dat mensen heel veel wisten te vertellen over licht en liefde, over meesters, over het overstijgen van je ego en hoe dat dan moest, over spiritualiteit en nog veel meer….maar als ze helder keek vanuit het Licht van haar innerlijk gevoelde wezenswaarheid, dan klopte al deze woorden niet met het gedrag wat getoond werd. Ook luisterden de mensen slecht naar elkaar. Het viel haar op dat ze wel tégen elkaar praatten, maar niet mét elkaar. Er was geen harmonische resonantie. Iedereen wist het heel goed voor een ander, maar zelf toepassen…….ho maar!
Het kostte nog heel wat kruim om dit perspectief steeds voller en Zelfbewuster toe te passen in het dagelijkse leven. De bestaande verschillen te accepteren en er in alle openheid mee om te gaan. Met intuïtie als kompas in samenwerking met het denk-vermogen als instrument voor verandering zette ze zich met hart en ziel in om een andere taal te scheppen: de taal van het hart.
Een taal, erop gericht, de wijsheid en het innerlijk Licht in de ander aan te raken…. zodat iedereen zijn innerlijke licht Zelfbewust aansteekt. Niet langer op gezag van een uiterlijke autoriteit, maar uit vrije wils-keuze en in overgave aan de Lichtkracht in het Hart: geïndividualiseerd kosmisch bewustzijn.
Durven luisteren vanuit deze Aandachtige Aanwezigheid, ondanks andere denkbeelden en meningen. Alle maskers laten vallen….alle bescherming opgeven….zichtbaar worden…uitstralen… en de Liefde léven….
Wat een uitdaging en een boeiend cocreatief levens-avontuur!
