Leven is beweging die wij kunnen ervaren en waarnemen op verschillende golflengten!
Het verschil tussen emotie en gevoel heeft te maken met deze golfengten.
Het zijn verschillende trillingsfrequenties in de (astrale) aura die een verschillend resonantiekader hebben.
Emoties worden voortgebracht door het zintuiglijke systeem wat verbonden is met het fysieke lichaam. Ze zijn een gevolg van bewuste en onbewuste gedachtegangen in ons denkvermogen.
Gevoelens zijn verfijnder van trillingsfrequentie en worden voorgebracht door de innerlijke identiteit, de ziel en het hart.
Deze intuïtieve impulsen komen voort uit een hogere frequentie van ons Bewustzijn.
Dan kunnen we nog inspiraties opvangen: flitsen van inzicht en doorzicht. Snel als licht en eveneens een verfijnde geestelijke trillingsfrequentie.
Emoties zijn – onbewuste en instinctieve- lichamelijke réacties op ervaringen en jouw gedachten over die ervaringen.
We hebben ze nodig in ons aardse bestaan om juist door de weerstand heen te ontdekken waar we nog afgesloten zijn, opgesloten in ideeën en aannames over hoe de wereld zou moeten of zou kunnen zijn.
Emoties overvallen en overspoelen je.
Het zijn energieën die zich heel sterk manifesteren in het fysieke lichaam (ons instrument om te ervaren) als gevolg van réacties op situaties of op uitspraken of situaties.
Emoties hebben een duidelijke aanleiding, een ‘trigger’.
Op dat moment ben je vol van een bepaald soort energie die je wegtrekt van je persoonlijke bewustzijnscentrum en je innerlijke heldere bewustzijn.
Wanneer je die heftige boosheid of dat heftige verdriet of die intense angst voelt resoneert dat met het “onmachtige” emotionele gebied in jouw energiesysteem.
Hier zetelt onmacht en onvermogen, eenzaamheid en isolement, vervreemding en on-begrepen voelen.
Deze innerlijke onmachtige verkrampingstoestand was – en is nog steeds – een reactie op een situatie die je nu meemaakt en ervaart en die niet te begrijpen is; verbazing oproept, Je pet te boven gaat;
Direct en onmiddellijk borrelen gedachtes omhoog zoals : het kan toch niet zo zijn dat…… terwijl de situatie wel zo is!
Een beschermingsreactie van het overlevingsinstinct is dan het naar buiten stuwen en duwen van deze onbehaaglijke emotionele ervaringen; ze worden verdrongen of op anderen of situaties geprojecteerd.
Bijvoorbeeld in opvattingen zoals: niemand begrijpt mij; wat doe ik hier; ik hoor er niet bij; ik ben op de verkeerde plek geboren; dit is toch niet de wereld waarin ik wil leven;
Of situaties zoals: zó wil je toch niet leven…; zij begrijpen er niets van…
Welke opvatting in jou de boventoon gaat voeren in je gedrag, je leven en werken is direct verbonden met de innerlijke scholing en opgroeien, ontwikkelen, van jouw ziel.
Het inzicht en het antwoord op heftige emoties vraagt steeds weer om een sprong naar inzicht; om een bewuste scholing van de (gevoelige) ziel.
Pijn en verdriet horen bij het leven.
De oorsprong van pijn is een conflict tussen de levenskrachten die gericht zijn op evolutie en groei én de beschermingslagen of overlevings-mechanismen die de gevoelige en levende wezenskern omgeven.
Deze zelfbeschermingslagen en overlevingsmechanismen houden de levensstroom en zo ook de levenslust en levensvreugde, tegen.
Veel mensen hebben, om allerlei verschillende redenen, van jongs af aan geleerd pijn en verdriet te vermijden, te verdoven. Niet zeuren, niet klagen, maar gewoon doorgaan.
Doorgaan met aanpassen, doen alsof, met erkenning afdwingen, met iets najagen, met werken, in plaats van verwerken.
Al deze overlevingsmechanismes zijn sterk aanwezig in het collectieve bewustzijn. Presteren en excelleren.
Geen tijd en ruimte nemen voor rust, voor herkennen en accepteren. De oorzaak ervan te belichten vanuit het huidige bewustzijnsperspectief. Het voortschrijdende bewustzijn.
Onverwerkte, ontkende en onderdrukte emoties zorgen voor stress: onbewuste onderhuidse spanning.
Totdat er iets onverwachts gebeurt, buiten de controle om, waardoor de deksel eraf gaat, de dam doorbreekt en aangeleerde controlemechanismen hun macht verliezen.
En daar zijn we allemaal erg bang voor geworden terwijl het vooral beweging brengt daar waar systeem-verstarring ontstaan was. J
Het leven is niet eerlijk, dat is een feit!
Het leven gaat zijn gang, ongeacht of jij gelukkig of verdrietig bent, of je gelijk hebt of gelijk krijgt…. of je veel geld verdient of weinig te makken hebt….
Deze realiteit onder ogen zien en beleven is een grote uitdaging, vooral als je leven niet gaat zoals je wilt, hoopt of verlangt.
Durven voelen wat er is, wat gebeurt, en niet langer verdwijnen in het denk-beeld, of het ideaal van “hoe het zou moeten of kunnen zijn”.
Het zijn juist deze verwachtingspatronen die – vaak onbewust – emotionele stress opleveren.
Een recent voorbeeld:
er gebeurt iets in je omgeving wat je zeer onrechtvaardig en / of pijnlijk vindt.
Een confrontatie die op je af komt. Je bent “tegen” en ervaart weerstand.
Die weerstand kan verschillende vormen aannemen:
Je wordt woedend en voelt de hitte door je lichaam trekken.
Je wordt woedend en gaat de situatie verbaal of fysiek te lijf.
Je verkrampt of verstijfd.
Je “verdwijnt”, dwz de levensenergie trekt zich helemaal terug in je binnenwereld. Je verlaat je fysieke lichaams-trillingsveld.
Emoties hebben een duidelijke aanleiding, een ‘trigger’.
Iets of iemand “ drukt” op het knopje….
De ontwikkelingsroute van hoog-over-gevoeligheid naar helder en bewust voelen.
Instincten:
Babies nemen de wereld vooral waar via zintuiglijk gewaarzijn en geven ongenuanceerd uitdrukking aan emotionele belevingen.
In deze groeifase zijn de instinctieve emotionele zintuiglijke gewaarwordingen nogoorspronkelijk energieën die zich sterk manifesteren in en door het fysieke lichaampje.
Deze emotionele lichamelijke reacties zijn zó sterk dat de baby, of het jonge kind, er in meegesleurd wordt. Er is nog geen emotionele kern-identiteit, geen autonomie, gevormd.
Met name hooggevoelige mensenkinderen hebben last van overprikkeling.
De indrukken van de buitenwereld komen zo heftig, direct en totaal, binnen dat er geen onderscheid gevoeld wordt tussen de eigen subjectieve instinctieve emoties en de prikkels die van de buitenwereld komen. Er is (nog) geen onderscheid tussen “wij” en “ik”.
Het (gevoelige) kind ontwikkelt een overlevings-overtuiging en daarbijhorend strategisch gedrag.
Het groeiende emotioneel ik-besef wat zich tijdens het opgroeien ontwikkelt via gezonde en evenwichtige stimulatie én frustratie, stagneert.
Er treedt ik-vervaging op vanuit onbewust gevoelde onmacht en afhankelijkheid: Ik heb/krijg/ geen plek…. er is geen ruimte voor mij….
Hier stagneert ook de scholing van de innerlijke ziele-identiteit die deze emotionele persoonlijke identiteit nodig heeft als “aards” feedback-systeem.
Wanneer we tijdens het opgroeien leren gedrag te ontwikkelen en te denken over onze emotionele reacties, spreken we over het “hebben” van gevoelens.
Het “hebben” van gevoelens gaat over mentaal bewust gemaakte emoties die we hebben leren benoemen en beoordelen in positieve en negatieve emoties.
We hebben gedrag leren ontwikkelen aangepast aan wat de buitenwereld van ons verwacht, ook al voelen we dat innerlijk heel anders aan.
Het gaat dan al lang niet meer over de directe beleving van emoties, maar over aangepast gedrag!
Ik-vervaging is gekoppeld aan een gedrags- en denk-patroon waarbij je (meestal afkeurend) door de ogen van de buitenwereld naar jezelf kijkt.
Bewustwording is een sleutel en laat een ander licht vallen op dit patroon.
Intuitie:
Intuitieve gevoelens zijn milder, stiller, zachter van aard dan mentaal herkende moties/gevoelens.
Het zijn fluisteringen van je ziel, die jou bereiken via zachte aanmoedigingen, een innerlijk resoneren, een flits van inzicht, een plotseling intuïtief handelen dat later van wijsheid blijkt te getuigen.
Het is een direct heldervoelen. Dit heldervoelen is niet rationeel verklaarbaar en komt voort uit “weet hebben van” innerlijke verbondenheid en eenheid.
Intuïtieve gevoelens brengen je juist dieper in je centrum.
Inspiratie:
Flitsen van inzicht;
Ineens weten wat je te doen staat en het ook gewoon doen omdat er geen angst bij aanwezig is. Of juist niets doen en rust nemen.
Grotere verbanden ineens begrijpen, ook al kun je ze (nog) niet direct in woorden vertalen.
Inspiraties brengen meestal een fase van rust, ruimte en acceptatie dat het gaat zoals het gaat… om vervolgens van daaruit energiek en krachtig opnieuw tot expressie te komen.
Annet Hoeijmans-Boon©